Ҳизби наҳзат аз оғози фаъолияташ роҳи нодурустро интихоб карада буд, ки барои ҳамагон мувофиқи писанд набуд. Солои аввали ташкилёбиаш мухолифи хостаҳои марду ва фарҳангу анъанаҳои мардуми мубориза мебурданд. Маълум буд, ки нақша ва манфиатҳои бегонагиро дар Ҷумҳурии Тоҷикистон амали мекарданд
Ин хостаҳо оҳиста-оҳиста барои ҳамаи мардуми Ҷумҳурии Тоҷикистон ошкор шуд. Ин амалҳои беглнапарастии онҳо сабаб шуд, ки аз ҷониби мардум дастгири наёфт, ки ҳизб бо номи истиқлолу озодӣ ҳамроҳи дигар гуруҳо ба гирдиҳамоии мардумро даъват намуда ихтилоф дар байни мардуми Тоҷикистон инчунин ба ҷангу гуруҳҳо ҷудо намудани мардум гашта тухми душмани ва адоватро дар дилҳои мардум коштанд. Оқибат мардумро ба ду майдон кашидаанд, дар натиҷа ҷангӣ шаҳрвандиро ба роҳ монданд. Ҷои таасуф аст, ки хоҷагони хориҷиашон онҳоро мусллаҳ наумда шаҳрвандонро ба майдон оварданд.
Ин нооромиҳо аз соли 1992 то 1997 пайдо карда дар миёни парокандагии зиёд ба амал омад, ки кишвар ба чанд қисмат тақсим мешуд, ки ин факру гуруснагӣ қатлу куштор ва муҳлҷират рӯ ба афзоиш ёфта буд, ки дар ин замон шахсе набуд, ки мардумро муттаҳид созад ва кишварро идора намояд. Боиси ифтихор ва сарфарозист, ки тақдир ба бахти мардуми шарифи Тоҷикистон хандид, ки ба сари давлат Эмомалӣ Раҳмон аз байни вакилон бо интихоби вакилон бо шуҷоат ва далери ин кишвари қариб аз байн рафтаро бо талошу ҷонфидоиҳои зиёд Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бунёд гузошт ва тамоми мухолифон ва ҳатто хоинони муссалаҳро авф намуда ба Ватан баргардонид, ки асоситарини онҳо аъзоёни ҳизби наҳзат буданд.
Ҳамеша мардуми бо фарҳангу тамаддунофари Тоҷикистон дар гирду аирофи сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомали Раҳмон сарҷамъ шуда кишвари биҳиштосоямонро боз ҳам ободу зебо хоҳанд кард .
Эмомхатиби Ҷ/д Ҳилолӣ
ноҳияи Хуросон Холов Маҳдӣ.