Муроҷиатномаи Шўрои уламои Маркази исломии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар робита бо тавтеаю дасисаҳои ТТЭ ҲНИ ироа гардидааст, боиси сарусадоҳои расонаии ҳаводорони наҳзатӣ гардидааст. Дар ин замина сомонаи наҳзатӣ матлабе таҳти унвони «“Шўрои уламо” аз Худо тарсад!» интишор додааст. Наҳзатиёни мутаассиб аз ин усул – аз Худо тарсонидани мардум ҳамеша кор мегиранд. Ин усул ва равиши таърихии рўҳониёни мутаассибу ҷоҳил дар тўли таърих буда ва ҳаст. Мутаассифона, ин равиш, бо назардошти ҳузуру нуфузи хурофоту ҷаҳолат дар ҷомеа дар бисёр маворид корсоз ҳам буда ва ҳаст. Аммо барои ҷомеаи муосири тоҷик ин усули «ҳидоят» аз муд афтидааст. Ба таври куллӣ, чанд воқеяитро вобаста ба матлаб бозгў мекунем:
Якум. Албатта, наҳзатиёни фирорӣ, ки аз ҳисоби як идда ҷавонони гумроҳ сафҳояшонро пурра карданианд, саъй мекунанд, алайҳи назароти мардумӣ қад алам намоянд ва воқеиятҳоро таҳриф созанд. Дар ин амр хеле кўшиш мекунанд ва музахраф мебофанд. Чунин навъи муҳокимаи музахрафро дар матлаби ахирӣ, ки дар ҳошияи Муроҷиатномаи Шурои уламои Маркази исломии Тоҷикистон ироа гардидааст, метавон мутолиа кард. Муддаӣ бе ҳеҷ гуна далели мувассақ ба домони ин ташкилаи динӣ-мазҳабӣ мечаспад ва наҳзатиёнро пуштибонӣ мекунад. Магар далоили ихтилофоти мазҳабӣ, паҳну мунташир кардани ҳар гуна иттилооти зиддидавлатӣ, аз марзи ислом ва минҷумла исломи суннатӣ (мазҳаби тасаннуни ҳанафӣ) фаро рафтан ва билохира ҳадафи султахоҳиро дунболагирӣ намудан басанда нест? Кору фаъолияти ТТЭ ҲНИ дар хориҷ аз кишвар ва пуштибонии баъзе созмонҳои минтақавӣ ва байналмилалӣ аз ин ташкилоти экстремистию террористӣ бозгўкунандаи онанд, ки ТТЭ ҲНИ мақсади ихтилоф андохтан ва ба қудрат расиданро дунбол мекунад ва дар ин роҳ аз ҳар василаи машрўъ ва номашрўъ истифода мебарад. Шиорпароканӣ ва фазлфурўшиҳое, ки тайи ду-се соли ахир раҳбарияти фирории наҳзатӣ дар хориҷ аз кишвар сари минбарҳои аврупоӣ анҷом медиҳанд, ҳадафманданд ва пушти қазияи наҳзатӣ, бидуни шубҳа, созмонҳои вижа қарор доранд.
Дуюм. Муаллифи матлаб кўшидааст, ки уламои суннатиро алайҳи Шўрои уламо шўронад ва аз ин роҳ оташи фитнаву кина ва адоватро миёни рўҳонияти исломии дохил доман занад.
Чанд исми ба истилоҳ, уламое, ки муаллифи матлаб мисол задааст, аз чумлаи рўҳониене буда ва мебошанд, ки ҳаргиз ѓами мардуми мусулмонро нахўрдаанд ва намехўранд ва агар ба ҳаводиси солҳои навадуми садаи бист ва фазои мазҳабии ибтидои асри бисту як ҷиддӣ таваҷҷуҳ намоем, пай хоҳем бурд, ки як гурўҳи рўҳонияти суннатӣ, ислоҳотхоҳ ва муҳофизакор, ки бо наҳзат иртиботи бевосита ва бавосита доштанд, дар зери суол рафтани низоми давлатдории дунявӣ ва пахшу интишори ақоиди ифротии динӣ-мазҳабӣ саҳми бевосита доштанд. Онҳо на танҳо роҳи ихтилофоти мазҳабиро нагирифтанд, балки бо мавъизоти хушк ва матолиби хурофотии худ монеи озодандешӣ ва рушди тафаккури дунявӣ, ки низоми қонунии сиёсӣ ва давлатӣ буд, гардиданд. Аз ин ҷост, ки ҷонибдорони ин навъ рўҳониён имрўз низ талош мекунанд, ки ТТЭ ҲНИ-ро дар симои фаришта бинамоёнанд ва мардумро дубора гул бизананд.
Сеюм. Мақомоти зиддахли давлатӣ (агар манзур КДАМ, ВКД бошад) ҳеҷ гоҳ алайҳи дину мазҳаб нашўридааст, баръакс, онҳо бар муқобили нафарон ва ташкилоте мубориза бурда ва мебаранд, ки дину мазҳабро василаи касби қудрат ва фиреби мардум карда, аз ин ҳисоб нони муфт мехўранд. Магар ин кор, ки вазифаи аслӣ ва ҳирфаии масъулини мақомоти ҳифзи ҳуқуқ аст, гуноҳ аст? Дар кадом давлати дунё дидаед, ки мақомоти марбутаи давлатӣ алайҳи муфтхўрони мазҳабӣ ва динӣ, ки дину мазҳабро абзори сиёсӣ ва иҷтимоӣ кардаанд, мубориза набурдааст? Дар ҳеҷ ҷойи дунё ин тур нест. Ин наҳзат аст, ки ҳамеша тавтеа, дасиса, иѓво дуруст мекунад ва аз пайи сиёсӣ кардани дину мазҳаб мегардад. Агар чунин аст, мақомоти давлатӣ муваззафанд, ки алайҳи бедодиҳои наҳзатӣ, ки ҳосили шуми онро ибтидои солҳои навадуми асри бист дидаем, мубориза бубаранд, дар акси ҳол, ин гуна мақомот ба кӣ даркор аст?!
Ва ниҳоят, он чи ки дар Муроҷиатномаи Шўрои уламои Маркази исломии Тоҷикистон дарҷ гардидааст, баёни вазъи мавҷуда аст ва дар ноҷурии авзои мазҳабӣ ТТЭ ҲНИ муқассир мебошад ва ин нуктаи калидиро ниҳоди мазҳабӣ бо далелҳо манзур сохтааст. Воқеият ҳамин аст, он ба пазируфтан ва напазируфтани ТТЭ ҲНИ бастагӣ надорад, чунки пушташ таърихи зиндаи мардум қарор гирифтааст.
Фаридун Ориёӣ